Zesłanie Ducha Świętego wg Emmerich

„W wigilię Zesłania Ducha Świętego wspaniale przystrojono całą salę Wieczernika, zielonymi drzewkami, a na gałęziach zawieszono wazony z kwiatami; zielone girlandy przyozdabiały salę od jednaj ściany do drugiej.

(…) Po północy nastało jakieś dziwne poruszenie w całej naturze, udzielając się wszystkim zebranym, którzy stali wkoło w sali głównej i w salach bocznych; wsparci o filary, z rękoma skrzyżowanymi na piersiach, pogrążeni w cichej modlitwie. Spokój i głęboka cisza zapanowała w całym domu.

(…) Zniżywszy się nad Wieczernik, obłok błyszczał coraz jaśniej, a szum z każdą chwilą stawał się większy. Dom jaśniał coraz bardziej; zebrani – modlili się z wzrastającym skupieniem i namaszczeniem. Nagle z szumiącego obłoku, spłynęły na cały budynek białe strugi światła, krzyżując się siedmiorako, a niżej znowu rozdzielając się na delikatniejsze promienie i ogniste krople. (…) W tej chwili światłość ogromna ogarnęła cały budynek, przygaszając zupełnie blask pięcioramiennej lampy. Zebrani, popadłszy w zachwycenie, mimo woli podnieśli oblicza z pragnieniem ku górze, jak płonące ogniste języki. Zdawało się, jak gdyby wdychali w siebie z pragnieniem ogień i napawali się nim; i jakoby pragnienie ognia wychodziło z ich ust naprzeciw płomieniom.

(…) Radość i odwaga wstąpiły w serca zebranych po tym otrzymaniu darów Ducha Świętego. Wszyscy byli wzruszeni i jakby oszołomieni, a lęk ustąpił z ich serc; śmiało i z ufnością patrzyli w przyszłość. Skupiono się koło Najświętszej Panny, która jako jedyna była całkowicie spokojna, umiejąc – jak zawsze w sposób doskonały – zapanować nad sobą. Apostołowie ściskali się nawzajem, wołając radośnie: Co to jest? Co się stało z nami? Zaraz pospieszyli do uczniów, którzy także odczuwali zstąpienie Ducha Świętego; byli bardzo wzruszeni. Święte niewiasty padały sobie w objęcia, płacząc ze szczęścia. Wszystkich ogarnęło uczucie nowego jakiegoś życia, pełnego radości, pewności siebie i odwagi. Przede wszystkim pospieszono podziękować Bogu za to, więc wszyscy ustawili się w porządku jak przedtem, odmawiali modlitwy i odśpiewali Psalmy dziękczynne.”

Autor: PP